płaszczyzną symetrii

Encyklopedia PWN

[gr. ísos ‘równy’, méros ‘część’],

zjawisko polegające na tym, że cząsteczki związków chemicznych (organicznych i nieorganicznych) o identycznych sumarycznych wzorach cząsteczkowych różnią się sposobem lub kolejnością powiązania atomów albo rozmieszczeniem atomów w przestrzeni.

kryształ

[gr. krýstallos],

ciało w stałym stanie skupienia, o prawidłowej budowie wewnętrznej, ograniczone naturalnymi płaskimi ścianami, tworzącymi wypukły wielościan (krystalograficzne postacie).

metacentrum

[gr.],

punkt przecięcia się linii działania siły wyporu z płaszczyzną symetrii przechylonego ciała pływającego;

owręże,

żegl. krzywa powstała przez przecięcie powierzchni kadłuba statku w środku jego długości płaszczyzną poprzeczną, prostopadłą do płaszczyzny symetrii statku.

pływanie,

fiz. unoszenie się ciała na powierzchni lub wewnątrz cieczy;

rzeźba,

dziedzina plast. twórczości symbol., której przedmiotem jest kształtowanie kompozycji trójwymiarowych, na ogół pozbawionych funkcji użytkowych;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>